No ano 1999, rematado o traballo con Maxia Vermella, pasamos directamente a preparación desta peza. Pretendiamos fuxir do ton “clásico” do anterior traballo, e é por iso polo que escollemos esta obra de Alfonso Sastre na que o autor fai unha reflexión sobre a crise dos valores ideolóxicos, e os límites da fantasía.
Anxo, un psiquiatra en crise, confunde a súa personalidade e comeza a crerse líder dun grupo de anxos revolucionarios que empregarían á República Francesa como cabeza de ponte para a súa conquista do ceo.
A escenografía baséase en paneis translúcidos e incorpora elementos simbólicos e irreais.
No hay comentarios:
Publicar un comentario